4. Nare Kennege - Basavanna

కన్నడ వచనం:

ನರೆ ಕೆನ್ನೆಗೆ, ತೆರೆ ಗಲ್ಲಕೆ, ಶರೀರ ಗೂಡುವೋಗದ ಮುನ್ನ;
ಹಲ್ಲು ಹೋಗಿ, ಬೆನ್ನು ಬಾಗಿ, ಅನ್ಯರಿಗೆ ಹಂಗಾಗದ ಮುನ್ನ;
ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಕೈಯನೂರಿ, ಕೋಲ ಹಿಡಿಯದ ಮುನ್ನ;
ಮುಪ್ಪಿಂದೊಪ್ಪವಳಿಯದ ಮುನ್ನ;ಮೃತ್ಯು ಮುಟ್ಟದ ಮುನ್ನ
ಪೂಜಿಸು ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವನ.

తెలుగు లిపిలో:

నరె కెన్నెగె తెరె గల్లకె, శరీర గూడువోగడ మున్న 

హల్లు హోగి బెన్ను బాగి, అన్యరిగె హంగాగద మున్న 

కాల మేలె కయ్యనూరి , కోల హిడియద మున్న 

ముప్పిందొప్పవలియద మున్న,  మృత్యు ముట్టద మున్న, 

పూజిసు కూడలసంగమ దేవన

తెలుగు వచనం:

కురులు తెల్లబోయి, బుగ్గలు లొట్టలుబారి, శరీరము బక్కచిక్కక ముందే 

పళ్ళు ఊడి, వెన్ను వంగి, ఇతరులకు భారమవ్వకముందే 

కాళ్ళపై చేతులేసి, కట్టె బట్టక ముందే 

ముదుసలి కాకముందే, కాటికిజాచక ముందే, మృత్యువు ముట్టక ముందే 

పూజించు కూడల సంగమదేవుని 

   

వచనకర్త ఆంతర్యం:

శివున్ని పూజించడానికి ఎన్నాళ్ళు ఆగుతావు? తెల్ల వెంట్రుకలు రావాలా? ముసలివాడివై బొక్కలు తేలాలా? బుగ్గలు లోట్టబోవలా? పళ్ళు ఊడి పోవాలా? వెన్నెముక వంగి పోయి ఇతరులపై అధారపడినప్పుడు దేవుడు గుర్తొస్తాడా?  కాళ్ళపై శరీరభారం నిలపలేక మోకాళ్ళపై చేతులేసి కర్ర సహాయంతో నడచినప్పుడు గుర్తొస్తాడా దేవుడు?  నీరసించి ఆ శివున్ని ధ్యానించలేనినాడు గుర్తొచ్చిన ఏమి లాభం? మృత్యువు నుండి ఎలా తప్పించుకోగలవు? ఒళ్ళు గట్టిగ ఉన్నప్పుడే శివున్ని పూజించడం అలవాటు చేసుకో!! 

విశ్లేషణ:

ఈ వచనం ప్రభావం తెలుగు వారిపై చాలా ఉంది. శ్రీ కృష్ణదేవరాయల ఆస్థానంలో అష్టదిగ్గజాలలో ముఖ్యుడైన శివకవి దూర్జటి ఈ వచనాన్ని తన శ్రీకాళహస్తీశ్వర శతకంలో ఉన్నదున్నట్టు దించాడంటే దీని గొప్పదనం తెలుస్తుంది. బసవన్న వచనాల ప్రభావం ఆనాడు ఎందఱో కవులపై ఉండేది.  ఈనాడు మనపై ఉండాలి.  

చూడండి -    

దంతంబుల్పడనప్పుడే, తనువంధారుడి  యున్నప్పుడే 

కాంతాసంగము రోయనప్పుడే, జరాక్రాంతంబు గానప్పుడే 

వింతల్మేన చరించనప్పుడే, కురుల్వెల్లగానప్పుడే 

చింతింపన్వలె నీ పాదపద్మమ్ములన్ శ్రీ కాళహస్తీశ్వర !

దైవచింతన ఇప్పుడెందుకు? మనం ఏ పనిలేని ముసలివాళ్ళమా? నేడు ఎందుకు పనికివస్తుంది? తరువాత చూసుకుందాంలే అనుకునే యువతరానికి, మధ్యవయస్కులకి  ఈ వచనం చిన్న సలహా వంటిది. ఈ వచనము, ఈ క్రింద వేసిన ప్రశ్నలు ఎవరో మనని చిన్నబుచ్చడానికి అడిగినవిగా కాక  మనకి మనం స్వయంగా చేసుకొనే ఆత్మపరిశీలన కోసమనే గ్రహించగలరు. ఈ క్రింది ప్రస్తావన కొంచం కటువుగా అనిపిస్తే క్షమించాలి.

ధర్మం కాలక్షేపం కోసం కాదు. ధర్మం నేడు ఎలా బ్రతకాలో నేర్చుకోడానికి. బ్రతుకంతా అయిపోయింతరువాత  ఎవరికోసం ధర్మం? ఇప్పటినుండి అలవరచుకోకపోతే వృద్ధాప్యాంలో నొప్పులు తప్ప దేవుడేం గుర్తొస్తాడు? ఒచ్చినా నొప్పి తగ్గించమని కోరడమే తప్ప అప్పుడు "శాశ్వత శివసాయుజ్యము", "మోక్షము" వంటి విషయాలు తలకెక్కుతాయా? అర్థం చేసుకొనే జ్ఞానంగాని, తాపత్రయంగాని ఉంటుందా? ఒళ్ళంతా నొప్పులుంటే, యోగము చేయగలవా? ధ్యానం చేయగలవా? అప్పుడు మనస్సులో దేవున్ని నిలబెట్టుకోగలవా? వైద్యుల చుట్టూ తిరగడానికి సమయం చాలదే? కళ్ళు కనబడవే - ఒక బసవ పురాణం చదవగలవా? శివపురాణం చదువుతావా? సరే ఎవరోచదివి వినిపిస్తారంటే - చెవులు వినబడక పోతే? 

సమస్త సౌఖ్యములు (శం) తయారుచేసిన (కర), ఆ శంకరుణ్ణి తలవడానికి ఐదు నిముషాలు కరువైనాయా రోజులో? ఆ సుఖములను అనుభవించడానికి సమయం ఉందా? ఎంత కృతఘ్నత?  

ప్రతిజీవిలో తానై ఉంటూ, అనాహటంగా గుండెని నడిపిస్తూ, అవయవాలన్నింటికి శక్తిని ప్రసరిస్తూ, అలసిన శరీరాన్ని, మనస్సునూ నిత్యం ఉత్తేజ (recharge) పరుస్తూ - నిద్రతో, మనలోనే దాగున్న ఆ శివున్ని ధ్యానించాలన్న కోరిక కలగక పోతే ఎందుకా జన్మ? 

ఈ మధ్య ధ్యానం కోసమని క్లాసుల్లో వెళ్లి కూర్చుంటున్నారు చాలామంది.  ఎందుకంటే మనశ్శాంతి కోసమట. ఆ పని చిన్నప్పటి నుండి శివపూజావిధానంలో నేర్పిస్తునే ఉన్నారుగా? దానికి సమయం లేదు! స్వధర్మం మాని పరధర్మం! ఆంగ్లంలో చెబితే గొప్పా? పక్కింటి పుల్లకూర రుచా? 

సమయం సరిపోదు. చాలా busy! ఉద్యోగము, పిల్లలు, వాళ్ళ చదువులు వగైరా... నిజమా ? 

రోజుకి పది నిముషాలు శివపూజకు కేటాయించలేని దుస్థితా? ఎన్నో పనులున్నాయని అన్ని పనులకు ఎలాగోలా సమయం తీస్తామే? దేవుడొచ్చేసరికి ఎట్లా సమయం కుదరదు? చేయాలనే నిశ్చయం, కోరికా ఉంటే ఎందుకు కుదరదు? కోరిక ఉన్నప్పుడు దేవుడు గుర్తొస్తాడా? నిత్యం ఏ కోరికాలేక ధ్యానించమంటె గుర్తురాడా? మనని మనం ప్రశ్నించుకుంటే తెలుస్తుంది. ఇదంతా కేవలం మన మానసిక జడత్వం, సోమరితనం (laziness) అని. ఆ జడత్వాన్ని జయించ గల్గిననాడు ఇలాంటి సాకులు వెతకాల్సిన అవసరం ఉండదు.  

 ఒక్కసారి జీవితంలో అతిపెద్ద స్థాయికి ఎదిగినవారిని చూడండి. వారిలో చాలామంది, నియమనిష్ఠలతో  భగవంతున్ని ఆరాధించే వారే  కనబడతారు. 

నిత్య శివపూజ నేడు ఐహికాలను సమకూర్చి, తరువాత ఆముష్మికాలకు దెగ్గరచేసి జీవితాన్ని గాడిలో పెడుతుంది. అందుకనే వీరశైవులకి నిత్య శివపూజా విధానం, ఆచారం తప్పనిసరి. ఎట్టి పరిస్థితుల్లో దీన్ని మానకండి. పిల్లలను వారికి ఊహ తెలియక ముందు నుండే శివపూజకు ప్రోత్సహించండి. తరతరాలనుండి మనకు వచ్చిన ఈ శివాచారాన్ని అర్థం అయినా, కాకున్నా మానడం, మార్చడం తప్పు. రాబోయే తరాలవారికి అందించకుండా ఉండే హక్కు మనకి లేదు. శివభక్తి వారికి చెందవలసిన నిజమైన వారసత్వం - డబ్బులు, ఆస్తులు కాదు. దానిని వదలడంవల్ల ఒచ్చే తరాలకు మోక్షజ్ఞానం కరువై, అది ఏమిటో తెలియని దుస్థితి ఏర్పడుతుంది. అది క్షమించరాని నేరమౌతుంది. తస్మాత్ జాగ్రత్త!! 

శివభక్తి తద్వారా శివజ్ఞాన ప్రాప్తిరస్తు!