కన్నడ వచనం
ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲು ಹುಟ್ಟಿ ಮನೆಯೊಳಗೆ ರಜ ತುಂಬಿ
ಮನೆಯೊಳಗೆ ಮನೆಯೊಡೆಯನಿದ್ದಾನೋ ಇಲ್ಲವೋ?
ತನುವಿನಲಿ ಹುಸಿ ತುಂಬಿ ಮನದಲಿ ವಿಷಯ ತುಂಬಿ
ಮನೆಯೊಳಗೆ ಮನೆಯೊಡೆಯನಿಲ್ಲ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ !
తెలుగు లిపిలో
మనెయొళగె మనెయొడెయనిద్దానో ఇల్లవో!
హొస్తిలల్లి హుల్లు హుట్టి మనెయొళగె రజ తుంబి,
మనెయొళగె మనెయొడెయనిద్దానో ఇల్లవో!
తనువినలి హుసి తుంబి, మనదలి విషయ తుంబి
మనెయొళగె మనెయొడెయనిల్ల కూడలసంగమదేవ!
తెలుగు వచనం
ఇంటిలో ఇంటివాడున్నదో లేడో!
గుమ్మంలో గడ్డి మొలచింది, ఇంటినిండా కసువు నిండిందే
ఇంటిలో ఇంటివాడున్నదో లేడో!
తనువులోకపటము నింపి, మనములో విషయములు నింపి
ఇంటిలో ఇంటివాడులేడు కూడలసంగమదేవ!
వచనకర్త ఆంతర్యం:
అసత్యము, విషయ వాంఛలతో నిండిన మనస్సు పరమేశ్వరుని నివాసయోగ్యం కాదు. ఇంటిలో యజమాని ఉంటే ఇల్లు చక్కగా ఉంచుకుంటాడు అలానే దైవీ భావము నిండిన శరీరము అసత్యము, విషయవాంఛలకు దూరమై ఉంటుంది.
విశ్లేషణ
ఒక శివభక్తుడు తన తనువూ మనస్సు ఎంత శుద్ధంగా ఉంచాలనేది బసవన్న ఇక్కడ ఒక ఇంటితో పోల్చి చెబుతున్నారు.
అసత్యము,వంచన, కపటము వంటి దుర్గుణములు మనిషికి బహిర్గతముగా కనబడుతుంటాయి. వాటివల్ల ఇతరులకు హాని కల్గుతుంది. శివభక్తులంటే ముందు అటువంటి వారికి దూరంగా ఉంటారు, వాటిని నిరసిస్తారు.
రెండవది విషయవాంఛ. అంటే ఏంటి? మనము పంచ జ్ఞానేంద్రియముల ద్వారా- అంటే కన్ను, చెవి, ముక్కు, నాలుక, చర్మముల ద్వారా అనుభవించే పంచ తన్మాత్రలు -అంటే చూపు, వినికిడి, వాసన, రుచి, స్పర్శలు, మనస్సులో విషయాలుగా పరిణామం చెందుతాయి. ఈ జ్ఞానేంద్రియాలవల్ల కాక మనకు వేరే ఏ విధంగానూ బయటి విషయాలు లోపలికి చేరవు, మసస్సుకి అందవు. ఇది ఒక్కసారి అలోచిస్తే సులువుగా అర్థం అవుతుంది. అంటే ఒక కంప్యూటర్కి కీబోర్డ్ లాంటివి ఈ జ్ఞానేంద్రియాలు. అలా మనలోకి ప్రవేశించే బాహ్య విషయాలను పట్టుకున్న మనస్సు వాటికి అలవాటు పడి అవి మళ్ళీ మళ్ళీ కావాలని అడుగుతూ ఉంటుంది. ఉదాహరణకు ఎప్పుడో రుచి ద్వారా అనుభవించి, రోజు ప్రొద్దునే తేనీరు (చాయి) త్రాగాలనిపించడం. ఇది సర్వసాధారణం.
ఇక మన మనస్సులో ఎప్పుడూ జరిగే అలోచనలను ఒక్కసారి పరిశీలిస్తే ఇంకొకటి అర్థమవుతుంది. అది ఎప్పుడు ఇలాంటి విషయాలగురించే పరితపిస్తూ ఉంటుందని. మనస్సు చేసే సంకల్ప వికల్పాలన్నీ (అంటే నాకిది ఇష్టం, ఇది అయిష్టం, ఇది చేయాలి, ఇది చేయకు అనే ఆలోచనలు) ఈ విషయాల చుట్టూ తిరుగుతూ ఉంటాయి. ఇలా ఎప్పుడూ విషయవాంఛలలో నిండిన మనస్సుకు ప్రశాంతంగా ఉండటం కష్టమవుతుంది; భగవద్విషయాలు ఆలోచించాలంటే సోమరితనం - ఇప్పుడెందుకులే తరువాత చూసుకుందాం అనిపిస్తుంది. పది నిముషాలు ధ్యానం చేయాలంటే మనకి కష్టమవుతుంది. ఎందుకంటే మనస్సుకి ఎప్పుడూ విషయాల పట్ల ఆసక్తి. ఒక్క చోట నిలువలేదు. అందుకే మనస్సుని కోతితో పోల్చారు ఆదిశంకరులు. ఇలాంటి విషయవాంఛలను ప్రయత్నపూర్వకంగా శివభక్తులు దూరంచేసుకుంటారు - అంటే మనస్సుని శివభక్తితో నింపుకుంటారు - ధ్యానం, శివపూజ ద్వారా.
ఒక ఇంటిని చూసి ఆ ఇంట్లో యజమాని ఉన్నాడో లేడో కనిపెట్టవచ్చు. ఇంటినిండా కసువు నిండి, గుమ్మంలో గడ్డి మొలచి ఉంటే, వచ్చినవారికి వెంటనే అర్థమైపోతుంది ఇంట్లో ఎవరూ ఉండటంలేదని. ఈ ఇంట్లో ఎవ్వరూ ఉండటం లేదని అతిథి బైటినుండే నిర్ణయించుకొని వెళ్ళిపోతాడు.
అలానే కల్మషము, అసత్యము, కేవలం విషయముల పట్ల ఆసక్తి నిండిన శరీరంలో శివుడు ఉండడానికి ఇష్టపడడని, అలా వెళ్లిపోకుండా చూసుకోవాలని బసవన్న హితువు.
No comments:
Post a Comment