51. Dushakavananobba Deshava Kottade - Basavanna

కన్నడ వచనం

ದೂಷಕನವನೊಬ್ಬ ದೇಶವ ಕೊಟ್ಟಡೆ,
ಆಸೆಮಾಡಿ ಅವನ ಹೊರೆಯಲಿರಬೇಡ.
ಮಾದಾರ ಶಿವಭಕ್ತನಾದಡೆ ಆತನ ಹೊರೆಯಲು
ಭೃತ್ಯನಾಗಿಪ್ಪುದು ಕರ ಲೇಸಯ್ಯಾ,
ತೊತ್ತಾಗಿಪ್ಪುದು ಕರ ಲೇಸಯ್ಯಾ.
ಕಾಡ ಸೊಪ್ಪು ತಂದು ಓಡಿನಲ್ಲಿ ಹುರಿದಿಟ್ಟು,
ಕೂಡಿಕೊಂಡಿಪ್ಪುದು ನಮ್ಮ ಕೂಡಲಸಂಗನ ಶರಣರ

తెలుగు లిపిలో 

దూషకనవనొబ్బ దేశవ కొట్టడె
ఆసెమాడి అవన హొరెయలిరబేడ
మాదార శివభక్త నాదడె ఆతన హొరెయలు
భృత్యనాగిప్పుదు కర లేసయ్యా
తొత్తాగిప్పుదు కర లేసయ్యా
కాడ సొప్పు తందు ఓడినల్లి హురిదిట్టు
కూడి కొండిప్పుదు నమ్మ  కూడలసంగన శరణర

తెలుగు వచనం 

దూషకుడొక్క దేశమిచ్చినసరే,
ఆశజేసి అతని బరువునబడకు
మాదిగ శివభక్తుడైన ఆతని చెంత
భృత్యుడైయుండుట కడు లెస్సయ్యా ,
తొత్తైయుండుట కడు లెస్సయ్యా
అడవియాకులుదెచ్చి బాణలిన వేయించి
కూడి కొనియొప్పేరు మా కూడలసంగని శరణులు

అర్థం

దూషకులు, అవినీతి పరులను ఎట్టి పరీస్థితులలోను చేరదీయకు. వాళ్ళు దేశమిచ్చి మభ్య పెట్టినా వారి భారమున పడరాదు; ఆశ పడడము మంచిది కాదు. దోషికి కులంతో సంబంధము లేదు.
మాదిగైనా సరే శివభక్తుడైతే, దోషరహితముగా ఉంటే , అతనికి సేవకుడై ఉండుట ఉత్తమము. శివశరణులు అడవి ఆకులు తిని బ్రతుకుతారు గాని దూషకులను సహించరు.

విశ్లేషణ

ఎటువంటి వారిని చేరదీయవచ్చు, ఎటువంటివారిని దూరంగా ఉంచాలనేది స్పష్టంగా తెలిపే వచనమిది.

దూషకులుకు సహకరించరాదనేది మొదటి ప్రతిపాదన. దూషకులు తమ స్వార్థం కోసం ఇతరులను కించపరచి, వారికి మనశ్శాంతిని పోగొట్టడంలో ఆనందం పొందుతారు. వీళ్ళు తమకు తొత్తులుగా ఉండటానికి ఇతరులను మభ్యపెట్టడానికి వారికి రకరకాల ఆశలు కల్పిస్తారు. సామదానదండోపాయాలలో ఏవైనా ప్రయోగించవచ్చు. ఇలాంటివాటికి జడిసి గాని, ఆశపడి గాని వారికి సహకరించకూడదని ఖండితంగా చెప్పబడింది. చిన్న విషయంలో రాజీపడినా అటువంటివారి చెప్పుచేతలలో ఇరుక్కొని వారి అడుగులకు మడుగులొత్తవలసి వస్తుంది. కర్ణుని వంటి గొప్ప యోధుడు కూడా ఇటువంటి కారణంవల్లనే సుయోధనునికి సహకరించవలసి వచ్చింది.

మన సమాజంలో వర్ణవ్యవస్థ ప్రభావంవల్ల దోషం ఎవరిదైనా, దోషాన్ని విస్మరించి తమ కులంవాళ్ళకి, ప్రాంతంవాళ్ళకి కళ్ళుమూసుకొని తొత్తు పలకడం చాలా సాధారణమైన విషయం. ఈ బలహీనతను అదునుగా చూసుకొని తమ స్వార్థంకోసం తప్పులుచేసి  తమ కులాన్ని, బంధువర్గాన్ని  వాడుకుంటూ తప్పించుకునే వారిని చాలామందిని చూస్తుంటాము. ఈ విషయాన్నీ తీవ్రంగా నిరసించారు బసవన్న.

శివభక్తి అంటే కేవలం విభూతి, రుద్రాక్షలు ధరించడం కాదు. తప్పులు చేస్తూ శివుణ్ణి పూజించడమూ కాదు. వీరశైవులు సదాచారాన్ని పాటించాలి. ధర్మాన్ని వదిలినవాడు శివభక్తుడు కాజాలడు, శివభక్తుడని పిలవబడడు.

ఇక శివభక్తికి కులంతో ఎటువంటి సంబంధంలేదు. మాదిగగా పుట్టినా సరే శివభక్తుడైతే, ధర్మ మార్గంలో నడిస్తే, అతనికి ఊడిగం చేయమన్నారు బసవన్న.  వీరశైవుల పాటించే ఆచారాలలో భృత్యాచారం ఒకటి. ఇక్కడ శరణులు ఇతర శరణులకు శరణార్థులై సుశ్రూష చేస్తారు. ఒక శివభక్తునికి కైంకర్యం చేసేటప్పుడు అతని కులం అడ్డురాకూడదు. ఇలా భక్తిమార్గాన్ని, మంచితనాన్ని కూడగట్టి నిష్పక్షపాత సమాజాన్ని నిర్మించడం శివశరణుల లక్ష్యం. శరణులు తమకు తినడానికి అన్నం కరువైనా సరే ధర్మాన్ని మాత్రం వదిలి పెట్టారు. అడవి ఆకులు తినైనా బ్రతుకుతారు గాని శివభక్తుల పట్ల కులరహితసమానత్వాన్ని, దుర్మార్గంపట్ల వ్యతిరేకతను వదులుకోరు.

ఈనాటి సామాజిక వ్యవహార శైలిని చక్కబరచుకోవడానికి  అతి ముఖ్యమైన వచనమిది. ఈ విషయాన్ని ఖచ్చిత్తంగా పాటిస్తే, తమకు సహకారం దొరకదని తెలిస్తే, దుర్మార్గులు ఎటువంటి గుడిలోకైనా, మఠంలోకైనా అడుగుపెట్టడానికి భయపడతారు. మంచి వాళ్లకు మాత్రమే ప్రోత్సాహం లభిస్తే, దైవభక్తి- ఆస్తికత్వం పెరుగుతాయి. ధర్మం నిలబడుతుంది.

శరణు శరణార్థి!!!


Meaning:

Don't ever take side of a libeler or an impious individual even if he offers a kingdom in return; such a mistake in greed is inappropriate. Offense has no relation to ones caste. 
If a cobbler is a Shiva's devotee, and stays pious, you would rather aid him as a servant; rather be his toady. Sharanas prefer to live on fried forest leaves than to be in an impious association.

Analysis:

This vachana advises on using discretion while selecting the types of people you associate with.

First advise is to keep away from impious and liberers even if they offer favors in return. Liberers believe in taking advantage of their caste or community for their own benefit. They cause harm and incite unrest to the society. They try to escape from their misdeeds by hiding behind their kin and/or caste. They don't shy away from showing the strength of their community to silence others. They may offer favors to gain support. However, know that simplest compromise may lead to disaster, as you would be under emotional blackmail from that point on and would be obligated to support them even if they are wrong. An example of such an instance is Karna from Mahabharata who in spite of his valour, subjugated himself to Suyodhana; while he knew he was on the wrong side, he was helpless. 

Caste system had a major influence in our society. Sometimes the judgement of right vs wrong is significantly influenced by the caste of the involved. It is not uncommon to see people using caste to their advantage and to escape from their misdeeds. This is vehemently opposed by Basavanna.

Devotion to Shiva doesn't just mean wearing Vibhuti and Rudrakshas. Neither does it mean that we  just pray everyday and continue on the same path that causes harm to the society. Veerashaivam expects you to follow "Sadaachara", the righteous path to be called a Shiva Bhakta. One who veers away from this path is not called a Shiva Bhakta. So, righteousness and devotion are inseparable for  one to be a real Shiva Bhakta.

In addition, such devotion has no relation to caste. Basavanna advised that we should subjugate ourselves as a slave to a shiva-bhakta even if he was born as a cobbler or a pariah. Veerashaivas follow "Bhrityaachara" as one of the five acharas. This process requires a sharana to serve other sharanas as slaves. While following bhrityachaara, a sharana's former caste should never be accounted for. Sharanas have consolidated philosophical thoughts giving due consideration to social equality and impartiality.  As said in this vachana, they have taken a rigid stance of dying out of hunger or accepting a life feeding on jungle-leaves than to get out of their belief in anti-caste and anti-nepotism. 

This vachana acquires a lot of prominence in the current state of affairs. If the intent of this vachana is followed to principle, the temples and mathas wouldn't allow corrupt and impious personnel on their premises. This in turn increases belief in god and establishment of dharma.

Sharanu Sharanaarthi!!