34. Bhaktiyemba Prithviya Mele - Basavanna

కన్నడ వచనం 

ಭಕ್ತಿಯೆಂಬ ಪೃಥ್ವಿಯ ಮೇಲೆ, ಗುರುವೆಂಬ ಬೀಜವಂಕುರಿಸಿ
ಲಿಂಗವೆಂಬ ಎಲೆಯಾಯಿತ್ತು
ಲಿಂಗವೆಂಬ ಎಲೆಯಮೇಲೆ, ವಿಚಾರವೆಂಬ ಹೂವಾಯಿತ್ತು
ಆಚಾರವೆಂಬ ಕಾಯಾಯಿತ್ತು, ನಿಷ್ಪತ್ತಿಯೆಂಬ ಹಣ್ಣಾಯಿತ್ತು
ನಿಷ್ಪತ್ತಿಯೆಂಬ ಹಣ್ಣು ತೊಟ್ಟು ಕಳಚಿ ಬೀಳುವಲ್ಲಿ
ಕೂಡಲಸಂಗಮ ದೇವನು ತನಗೆ ಬೇಕೆಂದು ಎತ್ತಿಕೊಂಡ..!!!


తెలుగు లిపిలో 

భక్తియెంబ పృథ్వియ మేలె గురువెంబ బీజవంకురిసి 
లింగవెంబ ఎలెయాయిత్తు 
లింగవెంబ ఎలెయమేలె విచారవెంబ హూవాయిత్తు, ఆచారవెంబ కాయాయిత్తు, నిష్పత్తియెంబ  హణ్ణాయిత్తు 
నిష్పత్తియెంబ హణ్ణు తొట్టు కళచిబీళువల్లి 
కూడలసంగమ దేవను తనగె బేకందు ఎత్తికొండ !!

తెలుగు వచనం 

భక్తియనే పృథివిపై గురువనే బీజమంకురించి 
లింగమనే ఆకు మొలిచెను 
లింగమనే ఆకుపై, విచారమనే పువ్వాయెను, ఆచారమనే కాయాయెను,
నిష్పత్తియను పండాయెను
నిష్పత్తియనే ఈ ఫలము పండి కొమ్మనువేరై పడువేళ 
కూడలసంగమ దేవుడు తనకు కావలెనని ఎత్తుకొనెను !!

వచనకర్త ఆంతర్యం
భక్తి గురువు దయవల్ల చిగురించి, లింగముయొక్క సహాయముతో, విచారంతో వికసించి, ఆకారముతో పండి ఫలమైనప్పుడు జీవుడు శివునికి ఆమోదయొగ్యుడై శివార్పితమవుతాడు. 

విశ్లేషణ 

ఒక భక్తుడు శివునికి స్వీకారయోగ్యుడై శివైక్యము పొందే విధానాన్ని ఒక మొక్కని ఉపమానముగా చేసికొని చక్కగా వివరించే వచనమిది. వీరశైవములో ఒక జీవుడు శివైక్యము పొందడానికి షట్స్థలములు అంటే భక్త స్థలము నుండి ఐక్య స్థలము వరకు గల ఆరు స్థలములలో ప్రయాణము చేయవలసి ఉంటుంది. అయితే ఈ గమనాన్ని సులభంగా అర్థం చేసుకోవడానికి ఉపకరించే వచనం ఇది. 

ముందు జీవునికి శివభక్తి ఉండాలి. భక్తి ఉన్న జీవుని శరీరము సాగు చేయడనికి ఉపయుక్తమైన మంచి సారవంతమైన నేల వంటిది. ఇదే వీరశైవ భాషలో అంగము. ఇటువంటి నేలపై ప్రారబ్ధము వల్ల గురువు కటాక్షము కలిగి శివోపదేశము వల్ల సాధన మొదలవుతుంది. ఇదే గురువనే  బీజము (లేదా విత్తనము) పడి మొలక అంకురించడము (sprout up). ఇక భక్తి లేనివాడు ఆధ్యాత్మికంగా బీడువడ్డ, లేదా సాగుచేయడానికి ఉపయుక్తము కాని, నేల అని చెప్పక్కరలేదు. అటువంటి నేలపై విత్తనము పడ్డా మొలవదు. 

గురూపదేశముతో చేసుకొన్న లింగప్రతీష్ట ఆకువలె ఉత్పన్నమవుతుంది. అంగముపై ప్రతిష్టించుకున్న ఇష్టలింగముతో పాటు, హృదయాన ఉండే ప్రాణలింగము,  మనస్సున కలిగే భావలింగము యొక్క అవగాహన కలుగుతాయి. అంటే లింగము ఎవరో ఇస్తే మెడకు తగిలించుకునే వస్తువు కాదు. అంగములో భాగముగా తెలుసుకోవాలి. ప్రాణభావలింగాలను మొలిపించుకోవాలి. దానికి సాధన కావాలి. 

ఇటువంటి లింగదీక్షలో ఉన్న అంగము ఇప్పుడు బాగా ఆరోగ్యమైన మొక్కగా కనబడుతుంది. ఇటువంటి పచ్చని మొక్కకు విచారమనే పుష్పము ఉత్పన్నమవుతుంది. ఇక్కడ విచారమంటే విషయవాంఛల గూర్చిన పిచ్చి ఆలోచనలు కావు. నిర్మలమైన, లింగధ్యాన నిమగ్నమైన మనస్సులో తనను తాను తెలుసుకొనే ఆలోచన. అందమైన పువ్వుని తన్మయత్వముతో చూస్తూ ఉండి పోయినట్లు, ఈ విచారణలో మనస్సు లయమవ్వడమే పువ్వు యొక్క వికాసము. 

ఇటువంటి పువ్వు కాయగా మారినప్పుడు ఆచారముగా పరిణమిస్తుంది. విచారణ మనస్సులో కలిగితే ఆచరణ బాహ్యంగా వెలువడుతుంది. వీరశైవమున ఇవే లింగాచార, సదాచార, శివాచార, గణాచార, భృత్యాచారములనే పంచాచారములు. ఇటువంటి ఆచారముల వలన కేవలము తన  ఆత్మ వికాసమే కాక సమాజ శ్రేయస్సు కూడా కలుగుతుంది. ఇటివంటి కాయగా మారిన అంగము ఫలముగా పండటము, ఒక శివభక్తుడు ఎలా ఉండాలో అందరూ చూస్తారు. చాలా మంది నేర్చుకుంటారు, తమని తాము ఉత్తమ అంగములుగా సరిచేసుకునే ప్రయత్నమూ చేసే అవకాశమూ ఉంటుంది. 

ఇలా అచారములతో పండిన అంగము పరిపక్వత చెందిన తరువాత మొక్కతో ఎటువంటి బంధాన్ని ఉంచుకోదు. సులభంగా విడిపోతుంది. శ్రుతిలో మృత్యుంజయ మంత్రము ఇదే చెబుతుంది

త్ర్యంబకం యజామహే సుగంధిం పుష్టి వర్ధనం 
ఉర్వారుకమివ బంధనాన్మృత్యోర్ముక్షియమామృతాత్

ఉర్వారుకము అంటే పండిన దోసకాయ, ఇవబంధనాత్ మొక్కనుండి విడిపోయినట్లు అని. పండిన దోసకాయ ఎలాగైతే ఎలాంటి బాధ లేకుండా తన మొక్క నుండి విడినట్లు, నన్ను ఈ జననమరణ చక్రము నుండి విడిపించవయ్య అని కోరడము వెనక ఆంతర్యము ఇదే. పండటము అంటే వీరశైవుల భాషలో గురుణాదత్త లింగదీక్షలో తనను తాను తెలుసుకొని  శివజ్ఞానంలో పండడము. ఇటువంటి పండిన జీవుడే నిష్పత్తి (accomplished) చెందిన వాడవుతాడు. ఈ నిష్పత్తి చెందటమే శివానుభవములో పండిన అంగము. ఇలా పండిన అంగము సంసారబంధాలను తృంచుకుని శివైక్యమునకు సిద్దమవుతుంది. అదే ఏ బాధలేకుండా మొక్కనుండి విడువడడము. 

ఇలా విడివడే పరిపక్వమైన ఫలము వంటి జీవున్ని శివుడు ప్రేమతో కావాలని స్వీకరిస్తాడు, తనలో కలుపుకుంటాడు అని బసవ ఉవాచ. ఇదే శివజీవ-ఐక్యము, లింగాంగ సామరస్యము. ఈ విధంగా ఆ కూడాలసంగనిలో జీవైక్యమైన వారికి జరామరణములు ఉండవు- అదే  మృత్యోర్ముక్షియమామృతాత్. 

శరణు శరణార్థి!!